DE HOORN VAN MIJN HEIL

BLOED EN BLOEDVERBOND

God is mijn Rots, ik zal op Hem betrouwen; mijn Schild en de Hoorn mijns heils, mijn Hoog Vertrek en mijn Toevlucht, mijn Verlosser! Van geweld hebt Gij mij verlost!

2 Samuel 22:3 Statenvertaling

U bent mijn God, de rots waarop ik kan vertrouwen, mijn Beschermer, mijn kracht, mijn burcht, mijn veilige schuilplaats, mijn Redder. U heeft mij gered van alle geweld.

2 Samuel 22:3 Basis Bijbel

o Here, mijn steenrots, mijn vesting en mijn bevrijder,
mijn God, mijn Rots, bij wie ik schuil,
mijn schild, hoorn mijns heils, mijn burcht.

Psalm 18:3 NBG

DE SYMBOLIEK VAN VRIJPLAATS

Het brandofferaltaar is vol symboliek. Bij dat altaar werden iedere dag allerlei soorten offers gebracht door mensen. Men mocht een rund offeren of een schaap, een geit, een tortelduif of een jonge duif. Dat was allemaal toegestaan. Het was afhankelijk van de 14 financiële positie van mensen wat ze offerden. Niet iedereen kon een rund betalen. De arme mensen konden niet meer betalen dan een tortelduifje. Maar dat maakte voor de Heere niet het verschil.

Wat gebeurde er precies als er geofferd ging worden?

Wel, dan moest die offeraar zijn hand leggen op de kop van dat dier of van het diertje. Daarmee moest hij bekennen: Wat er met dit dier gebeurt, zou met mij moeten gebeuren en zal ook met mij gebeuren als er geen plaatsvervanger is. Dit dier sterft in mijn plaats. Dát was de prediking van de handlegging op de kop van het offerdier. En wat moest die offeraar dan doen? Dan moest hij zelf een mes nemen en zélf dat offerdier de keel doorsnijden. Hij zag dus voor zijn ogen gebeuren dat dat dier of diertje doodbloedde. Dat dier moest sterven óf de offeraar moest sterven.

Dat dier nam zijn plaats in. Dus het brengen van een brandoffer wil ten diepste zeggen: belijden dat je doodschuldig bent. Dat betekende voor de offeraar dat hij het oordeel aanvaardde. De onderliggende boodschap van een brandoffer brengen is te erkennen dat er een plaatsvervanger voor ons moet zijn. Wat deed de priester? Hij nam bloed van het dier of van het duifje en dan wierp hij dat bloed over het brandofferaltaar.

Eerst over de zuidwesterhoorn van het brandofferaltaar, daarna over de noordoosterhoorn van het brandofferaltaar. Op die manier werd eigenlijk het hele brandofferaltaar bedekt met bloed. Daarna werd het vlees van dat dier geheel verbrand. Daar bleef niets van over. De offeraar zag het allemaal gebeuren voor zijn ogen. En hij wist: Dat zou mijn bloed moeten zijn. Dat heb ík verdiend. Bron

WAAROM AL DAT BLOED

Volgens de Bijbel in Romeinen 6:21 is de dood de straf die de mens verdient voor haar zonden. Vergeving kan alleen plaatsvinden door Gods zoon, Jezus Christus. Overeenkomstig het Oude Testament waarin een lam (of een ander gezond dier) werd geofferd om vergeving voor zonden te krijgen, offerde Jezus zichzelf op. Doordat hij na drie dagen weer verrees uit de dood, was dit het teken dat hij de dood (en dus de straf op de zonde) had overwonnen.

 (Als Johannes Jezus ziet) Roept Johannes de Doper: 

“Kijk, daar is het Offerlam van God. Hij gaat de schuld van alle mensen op Zich nemen, de schuld voor hun ongehoorzaamheid aan God.“

Johannes 1:29

HET BLOED VAN HET VERBOND

“Toen nam Hij de beker met wijn. Hij dankte God ervoor en gaf hem aan de leerlingen. Hij zei: “Drink hier allemaal van. Deze wijn is mijn bloed waarmee God een nieuw verbond sluit met de mensen.”

Matheus  26:27 

Bij het sluiten van dat eerste verbond lezen we hoe er brandoffers en vredeoffers werden gebracht, hoe Mozes het bloed van de offerdieren verzamelde, en hoe hij de woorden van de wet voorlas. Als het volk dan belooft daarnaar te leven, lezen we: 

“Toen nam Mozes het bloed en sprengde het op het volk en hij zei: Zie, het bloed van het verbond dat de HERE met u sluit, op grond van al deze woorden” 

Ex. 24:8

Het volk wordt vervolgens besprenkeld met dat bloed, als teken van hun toetreding tot dat verbond. Bron

Er was bloed nodig om een verbond aan te gaan. In het Oude Testament door het bloed van dieren en in het Nieuwe Testament door het bloed van de Here Jezus. Bloed werd ook gezien als de drager van het leven. 

Het bloed van een offer dier bracht geen leven, maar het bloed van de Here Jezus bracht ons nieuw leven. 

Toen Adam en Eva hadden gezondigd, was het God die het eerste dier doden, bloed vloeide om hun te bekleden/bedekken. Toen het volk Israël uit de slavernij van Egypte verlost werd, vloeide er bloed van lammeren, dat bloed werd aan de deurposten gedaan. Zo werd dat huis, gezin overgeslagen toen het verderf over Egypte kwam. Het bloed van het Oude Verbond tot vergeving van de zonden, is vervangen door het bloed van het Nieuwe Verbond. Wij mogen daaruit leven.

Een interessante studie van Derek Prince vind je HIER. 

Vanuit de Hoorn van mijn heil kom je dan zo terecht bij het offer altaar met de daaraan gemaakte horens. Over bloed en over het avondmaal. Het oude en nieuwe verbond. De Hoorn van mijn heil is God Zelf. Hij daalde af en werd mens in de Here Jezus. Jezus stierf voor onze zonden en betaalde daarmee de prijs voor onze vergeving. Dus eigenlijk is het God Zelf die de prijs betaald heeft voor onze verlossing. Wij hoeven geen offers meer te brengen om onze zonden af te kopen. We kunnen het ook niet verdienen ! Slechts ontvangen en dat is de genade van God. De Hoorn van mijn heil. Wat bijzonder is dat.

Hebrew Name: Jehovah Qeren Yesha`
English Name: The Lord is the horn of my salvation
Key Reference: Psalms 18:2
Strong’s Numbers: 3068, 7161, 3468
Strong Bijbelvertaling